fəsahətli — sif. Aydın, gözəl, səlis, düzgün. Fəsahətli nitq. Əmir Bus Suvar böyük şah idi, dediyini eyləyən, müdrik ləyaqətli, ədalətli, şücaətli, fəsahətli, dini sevən, uzaqgörən idi. . «Qabusnamə» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəci’ — ə. şücaətli, igid, cəsur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
hünərvər — sif. və is. <ər. hünər və fars. . . . vər> 1. Hünərli, mərifətli, məharətli, qüdrətli, ustad. Hünərvər insana hörmət və ehtiram göstərilməlidir. – Amma mən elə qanıram ki, Sabir kimi hünərvər şairin qabağına çıxmaq o qədər də asan olmaya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəb(i)r — is. <fars.> Məməli heyvanların yırtıcılar dəstəsinə mənsub pələngəoxşar heyvan. Vəhşi heyvanlardan Lənkəran sahəsində bəbir və respublikamızın meşələrində çoxlu ayı, tülkü və Sibir samuru vardır. M. Qaşqay. Bəbri bəyan məc. – çox qoçaq, çox … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilir — f. 1) ürəkli, cəsarətli, şücaətli; 2) m. igid … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
damarlı — sif. 1. Çoxlu damarı olan. Damarlı ət. 2. Xəstəlik, arıqlıq, qocalıq və s. nəticəsində dərisinin üstündə damarları görünən. Əmiraslan baba damarlı əlini qar kimi ağappaq saqqalına çəkir, uzun bığlarını tumarlayırdı. S. R.. 3. məc. dan. Namuslu,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qoçaq — sif. İgid, şücaətli, rəşadətli, qorxmaz; mərd. <Heydər bəy:> . . Handa bir rəşid və qoçaq adam cürət edib bir yük, iki yük çıxarda bilər. M. F. A.. Məgər bu şəhərdə hamıdan qoçaq mən oldum? C. M.. // Zirək, bacarıqlı, dilavər. <Ahıl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
niv — f. 1) şücaətli, qəhrəman; 2) navalça … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şirmərd — f. şir kimi kişi, aslan kimi şücaətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əşcə’ — ə. ən şücaətli, ən cəsur; daha igid, çox cəsur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti